Hier zijn we weer met onze wekelijkse vertellingskes. Aangezien we ondertussen aan een nieuw jaar begonnen zijn, willen we jullie eerst en vooral een heel gelukkig en gezond 2025 toewensen met liefst veel (h)eerlijke groentjes vers van ons veld 😉 En ja hoor, ook in de winter groeit er nog vanalles bij ons want we zouden niet willen dat we in de winter met ons vingers moeten zitten draaien.
Aangezien we de afgelopen twee weken niet al te veel op ons veld vertoefd hebben, blikken we om het jaar te beginnen alvast even terug op 2024 en vooruit naar 2025. Voor ons gaat 2024 de geschiedenis in als een van de moeilijkste jaren uit onze ondertussen zesjarige carrière als bioboer en de oorzaak daarvan was vooral de nattigheid. Het heel natte voorjaar zorgde dat we alles veel later in de grond kregen waardoor rustig aan het jaar beginnen er niet inzat. Het was eerder gefrustreerd worden van niets te kunnen doen dat stond te wachten en dan plots alles tegelijk moeten doen en het dan niet zo leuk vinden om daar logischerwijs niet genoeg tijd voor te hebben. En de vele regen zorgde alweer voor veel te veel onkruid. MAAR al bij al mogen we zeker niet klagen van wat we in dat moeilijke jaar toch van ons lapke grond gehaald hebben. De wortels van eigen kweek waren een van onze persoonlijke hoogtepunten en overwinningen want aan wortels kweken is veel (wied)werk, maar ze zijn het ZOOOO waard! En waar we al helemaal gelukkig van werden is van het begrip dat er was voor teelten die niet 100% gelukt waren. Dat jullie baby knolselderkes kopen die een gevolg zijn van het lastige jaar, dat doet ons toch een vreugdessprongetje maken. Want voor ons is boeren veel meer dan wat groensel kweken, het is ook mensen terug dichter bij de landbouw proberen brengen. Dat doen we door erover te vertellen, zowel over de leuke als over de lastige kanten ervan. En als je dan merkt dat er zoveel begrip is door gewoon de achtergrond erbij te vertellen, dan bevestigt dat voor ons nogmaals dat de korte keten en het rechtstreeks contact tussen boer en klant een ongelofelijke meerwaarde is.
2025 wordt ons zevende boerenjaar en ons goede voornemen durven we niet meer onder woorden te brengen want we vrezen dat het wat afgezaagd aan het worden is 😉 Je weet wel iets met onkruid en minder enzo. Maar wat nu al zeker is, is dat 2025 voor ons een uitdagend jaar gaat zijn en dat los van het weer. Naast boeren gaan we dit jaar ook eindelijk kunnen beginnen aan de renovatie van den ast. Je weet wel dat gebouw waarin onze winkel is. Doel is om daarin te komen wonen zodat we dichter bij ons veld zijn en voor nen boer kan dicht bij zijn werk wonen al wel eens praktisch zijn 😉 We gaan boeren en verbouwen dus trachten te combineren. Daarvoor hebben we deze vakantie al eens onze teeltplanning voor 2025 overlopen en zijn we tot de conclusie gekomen dat wij echt slecht zijn in teelten schrappen kwestie van een jaartje wat minder werk te hebben. Aangezien al die groentjes veel te leuk zijn en we in ons hoofd heel veel tijd gaan winnen door niet meer heel de tijd weg en weer te moeten rijden tussen Deinze en Ardooie, hebben we besloten dat we in 2025 geen patatten gaan zetten. Dus een jaar zonder Coloradokevers vangen waarbij we die grond een gans jaar in groenbemester kunnen laten staan en zo aan de bodemkwaliteit werken. Maar geen paniek, er zijn genoeg bio boeren uit de streek die (bijna) even lekkere patatjes kunnen kweken 😉
Meer over al onze wilde plannen voor 2025 vernemen jullie ongetwijfeld in onze volgende updates. Over de groentjes gaan we het kort houden, maar wij ontdekten dat winterpostelein echt een heel goede vervanger is voor spinazie in puree. En heel toevallig groeit winterpostelein goed in de winter 😉
In fruitland is het gedaan met de clementines en komt de Cara Cara appelsien erbij in het aanbod. Dat is een keilekkere appelsien met rozerood vruchtvlees. En ook de echte bloedappelsienen zijn er weer dus veel citruskeuze met kleur in het aanbod 🙂
Soep van de week = raapsteeltjessoep. Onbekend maakt onbemind, maar dit groene soepje is heerlijk dus zeker eens proberen.
